Yunanistan, Osmanlı-Rus savaşında Rus ordularının Edirne'ye girdikleri sırada Epir ve Teselya'da ayaklanmalar çıkartmış ve Yanya'yı da işgale hazırlanmaya başlamıştı. Bu durumun Balkanlarda yeni bir bunalıma yol açacağı ve Rusya'nın işine yarayacağı düşüncesiyle Avrupa devletleri Yunanistan'a engel olmuşlardı. Fakat Balkan meselesi sözkonusu olduğunda Yunanistan'ın çıkarlarının gözönünde tutulacağını da vaat etmişlerdi. Hatta İngiltere Sefiri Mr. Layard, Osmanlı Devleti tarafından ileride Yunanistan lehine bir hudut tashihi yapılabileceğine dâir Sadrazam Sadık Paşa'dan sözlü bir vaat almıştı. İngiltere, bunu resmi bir vaat gibi değerlendirerek Berlin Kongresi'nde, Yunanistan'ın da müzakerelere katılmasını teklif etti. Yunanistan Dışişleri Bakanı Deliyanis, kongrenin 29 Haziran 1878 tarihli toplantısına katıldı ve toplantıda; Yunan Hükûmeti'nin Rum halkının bulunduğu bütün toprakların Yunanistan'a ilhakını arzu ettiğini, ancak zorunlu şartları dikkate alarak şimdiki halde sadece Epir ve Teselya ile Girit adasını istediğini bildirdi. Nitekim tartışmalı geçen müzakerelerden sonra Berlin Antlaşması'nın 24. maddesi şu şekilde kabul edildi: "Osmanlı Devleti ile Yunanistan, Berlin Kongresi'nin 13'üncü protoko¬lünde bildirilen sınır düzenlemesi konusunda, anlaşmaya varamadıkları takdirde Almanya, Fransa, Avusturya, İngiltere, İtalya ve Rusya devletleri, görüşmeleri kolaylaştırmak için kendilerine arabuluculuk teklif etmek hakkını korurlar". Böylece Berlin Antlaşması'nın 24. maddesi gereğince; Yanya, Tırhala, Preveze ve Golos taraflarından Yunanistan'a sınır düzenlenmesi yolu ile bir miktar toprak terki, Osmanlı Devleti 'nin rızasını almak şartıyla, kararlaştırılmış oldu. Bunun üzerine harekete geçen Yunanistan, 16 ve 19 Temmuz 1878'de Babıâli'ye gönderdiği notalarla yeni sınırın düzenlenmesini istedi. Osmanlı Devleti ise Yunanistan'a hiçbir şekilde toprak vermemeyi kararlaştırdı ve bu kararını da büyük devletlere bildirerek, onlardan daha önceki düşüncelerini değiştirmelerini istedi. Ancak bu istek Avrupa devletleri tarafından kabul edilmedi ve Osmanlı Devleti ile Yunanistan da savaş hazırlıklarına başladı. Fakat Avrupa devletlerinin baskısı üzerine, Gazi Ahmet Muhtar Paşa başkanlığında bir heyet, Yunanlılarla 6 Şubat 1879'da Preveze'de görüşmelere başladı. Taraflar arasındaki uzun tartışmalardan sonra, Yunan delegeleri bu toplantıdan birşey elde edemeyeceklerini anladıklarından 18 Mart 1879'da Preveze'yi terk ettiler ve görüşmeler sonuçsuz kaldı. Yunanistan bu durum üzerine Berlin Antlaşması'nın 24. maddesi gereğince büyük devletlerden arabuluculuk yapmalarını talep etti. Bu devletler, kendi aralarında Berlin'de yaptıkları 16 Haziran 1880 tarihli toplantıda, Yunanistan'a Osmanlı toprak¬larından toprak verilmesi kararını aldılar ve bu kararı Babıâli'ye bildirdiler. Büyük devletlerin artan baskıları üzerine Osmanlı Devleti , 8 Şubat 1881'de, prensip olarak Yunanistan'a toprak verilmesine ve konunun İstanbul'daki büyük devletlerin elçileriyle Osmanlı delegeleri arasında yapılacak bir konferansta çözümlenmesine karar verdi. Nitekim, Osmanlı temsilcileri ile İngiltere, Fransa, Almanya, Avusturya-Macaristan, Rusya ve İtalya'nın İstanbul elçileri arasında görüşmeler, 8 Mart 1881 günü Alman elçiliği binasında başladı. Görüşmeler, çeşitli önerilerin ileri sürülmesiyle tartışmalı şekilde sürerken bu altı devletin elçisi, Babıâli'ye 19 Nisan 1881 tarihli ortak bir nota vererek, Osmanlı Devleti 'nin oldukça aleyhine olan yeni bir sınır önerdiler. Bu nota üzerine, 21 Nisan 1881 günü toplanan "Heyet-i Askeriyye", yapılan teklifi inceleyerek bir rapor hazırlamış ve bunu sultana sunmuştur. Bu rapora göre: "Teklif edilen bu şartlar reddedilirse ve bu da bir savaşa yol açarsa, buna Osmanlı Devleti neden olmuş sayılacaktır. Böyle bir durumda büyük devletler, Osmanlıların aleyhinde, Yunanlıların lehinde olacaklardır. O takdirde meydana gelecek savaşın şiddeti şimdiden kestirilemez. Onun için askeri durumun buna göre hazırlanması gerekmektedir". Sultan da yeni bir savaşın çıkmasına meydan vermemek ve büyük devletlerin Osmanlı Devleti aleyhine bir harekete girişmelerini önlemek için, elçilerin bu önerisini kabul etti. Osmanlı Hükûmeti, 8 Mayıs 1881'de yaptığı toplantıda; Berlin Konferansı kararlarının yerine, ilgili devletler arasında alınan yeni karar esas olmak üzere bir sözleşmenin düzenlenmesi amacıyla Server, Gazi Ahmet Muhtar ve Ali Nizamî paşalar ile Artin Efendi'ye yeniden altı devletin elçileriyle görüşme yetkisini verdi. Osmanlı temsilcileri ile elçiler arasında görüşmelere yeniden başlandı. Böylece, Osmanlı Devleti ile Yunanistan arasındaki sınırı, yeniden çizen anlaşma, 24 Mayıs 1881 günü imzalandı. Tamamı 19 madde olan bu anlaşmaya göre, iki devlet arasındaki sınır Salamirya ve Platamonan'dan geçip Narda nehrine ulaşmaktaydı. Yunanistan'a Teselya, Osmanlı Devleti 'ne de Kuzey Epir kalacak şekilde sınır tespiti yapıldı.