Savaş alanına mümkün olduğu kadar çok kuvvetle gitmekti. Geride çok az bir kuvvet bırakılır, bu kuvvetlerin başına, dâhili asayiş için çok becerikli ve itimat edilen kişiler bırakılırdı. Osmanlı devleti, bekası için, ordusunu hazır tutardı. Bu bakım­dan orduyu her yöne götürecek, yolları daima bakımlı, yürüyüşe, geçmeğe elverişli bulundurulurdu. Yollar üzerinde, ikmal noktala­rı olurdu. Dinlenme yerleri, ordunun her türlü ihtiyacına karşılık verecek şekle sokulur, bu sebeple, yığmak ve yürüyüşlerde her hangi bir zorlukla karşılaşılmazdı. Yüz binlerle ifade edilen ordu­nun 24 saatlik ihtiyacı göz önüne alınırsa teşkilatın mükemmelliği daha iyi anlaşılır.